Primjeri srpskog krivotvorenja historije i brisanja svega bošnjačkog

“Je l’ vi znate šta piše u Koranu? To je jedna militantna vera koja kaže: Oko za oko, zub za zub, A to nema u hrišćanskoj veri. Prema Koranu ne postoji greh. Sve što učiniš zlo drugome – pomoliš se Alahu i biće ti oprošteno. Zato oni i idu u Hadžiluk u Meku i Medinu.” (Predsjednik Udruženja “Ras” iz Novog Pazara)

Ili, da navedem jedan od bisera beogradskog lista “Politika”: “Ne može se reći ko je ovde najviše podizao, ali je islam svakako najviše rušio.

To i jeste bila bitna razlika između Korana i Biblije: Oboje su imali po jednu vrhunsku svetinju: Biblija LJUBAV, a Koran MRŽNJU”.

Eto šta o religiji “braće Srba muhamedanske vere” misli “Politika”. Ali pored tih psihičkih pritisaka, stalno su bili u upotrebi i ekonomski, pa i fizički pritisci. Nepravilnim i nepravednim rješenjima agrarne reforme doveden je do prosjačkog štapa veliki dio muslimanskog naroda. Ali, kao da to nije zadovoljavalo režisere zatiranja Muslimana (Bošnjaka), vršeni su pokolji: na primjer, u selu Šahovići u Crnoj Gori, 1924. godine, dakle u vrijeme mira zaklano je svo stanovništvo tog sela:

“Zaklano je nekih tristo i pedeset ljudi, svi na strahovit način. Usred pljačke bilo je i silovanja, koja su u Crnogoraca bila dotad nešto nečuveno… Nisu čak ubojstva toliko narušavala postojeće konvencije, koliko način na koji su izvedena…. Iz naručja majki i sestara uzimali su djecu i klali ih pred njihovim očima… Muslimanskim su svećenicima čupali brade i urezivali križeve u čela. U jednom su selu grupu ljudi privezali žicom za plast sijena i zapalili.

Jedna je grupa napala muslimanski posjed na osami. Njega su namjeravali ustrijeliti, a kuću spaliti, ali ih je guljenje janjca navelo da na istu ščjivu objese seljaka…” (Milovan Đilas, opisuje zločin u kome je učestvovao i njegov otac, u knjizu “Zemlja bezakonja”).

Odlomak intervjua Ešrefa Čampare za Islamsku misao oktobra 1990.

Napomena: Dvije opaske koje potvrđuju bolesne umove koji, osim što su spremni falsifikovati historiju – spremni su bestidno ponavljati laži, koje će na kraju u glavama (srpskih) čitalaca postati aksiomi.

1. Kada je riječ o tobože krvoločnom iskazu “oko za oko”, a pripisuje se (samo) Koranu, treba napomenuti da Stari zavjet kaže:

“Oko za oko, zub za zub, ruka za ruku, noga za nogu, opeklina za opeklinu, rana za ranu, modrica za modricu.” (Izl 21, 24:25)

2. O bestidnoj laži da je “islam najviše rušio”, dovoljno je spomenuti samo jedan podatak: U Beogradu je nakon odlaska Osmanlija porušeno 217 džamija i protjerano muslimansko stanovnišvo.